…O saatlerde bu kale bedenleri ,Kayserinin en güzel yeriydi .Güneş batıda kaybolurken , şehrin tozlu havası içine gömülen Kayseri evlerinin camları ışıl ışıl yanardı. Renk renk bulut dalgaları stepte acayip alemler , şehriayinler yaratırdı. Erciyes dağının ebedi karlardan beyaz külahı , pembe ,turuncu, mor veya sincabi renklere bürünürdü.
her iftar topundan sonra bir yudum su ile orucunu bozan ihtiyar , önce akşam namazını kılar, sonra ;
-Allah ne verdiyse, diyerek çıkınını açarak ,rızkını benimle paylaşırdı. İki oğlu da askerdeymiş . Birinden hiç haber gelmiyormuş. Bazen bana:
-Bu muharebe yakında biter mi dersin, diye sorardı. Fakat anlardım ki sualinin cevabını beklemezdi. Çünkü ,muharebenin yakında bitmeyeceğini o da bilirdi. Sonra kendi kendine dalardı. Bir şeyler yermiş gibi görünürdü .Fakat bütün olanını , benim önüme sürerdi.
Yunan muharebesini bilirdi :
-ilk askerliğim yedi yıl sürdü oğul. Topçudaydım .Dönünce yengenle başgöz olduk. Ama sonra gene çağırdılar. Bu sefer beş yıl dolaştık. Bıraktıkları zaman baktım ki benden hayır yok. Tezkereyi terk edince başçavuşlukla gittik Yemen’e. hepsini toplasan belki 20 yıl eder asker ocağında… Şimdi de buralarda sürtelerim işte… AMA HANİ BUGÜN DE ‘HAYDİ GEL ‘ DESELER , GİDESİM GELİR İÇİMDEN OĞUL, GİDESİM GELİR YİNE…
Kayseri kalesi topçusuna gel deseler giderdi. Gönderdiklerim daha geri gelmedi demezdi. Bize galiba bunun için ‘ordu millet’ diyorlardı. Evet biz ordu millettik.işte bu Kayseri topçusu , onun dönmeyen çocukları , benim dönmeyen ağabeylerim ve o yaşta ben…(suyu arayan adam )
Şevket Süreyya işte bu sözlerle dile getiriyordu bizim ordu-millet olduğumuzu…
Ordu-millet kavramı bize göre 19. yy ortalarından sonra yok olmaya başladı. “Marshall yardımı”, “ihtilaller”, “Asala”, “PKK” sayesinde milli duygular siliniyor. Ne alaka demeye gerek yok her birinin altında kimlerin olduğu, neden bulunduğu açıkça incelenmelidir.
Herkes askere gitmeye, savaşmaya çok niyetli. Ama askere çağrılınca kaçmanın yolları da bu aralar çok moda.
Atatürk, zamanında; hem gençlere, hem ordu mensuplarına, hem de yüce Türk Milletine gereken cevabı vermiştir. Önderimiz o günden bu güne ışık tutarken biz bugün geçmişimizi bile bilmiyoruz.
Bilge Kağan der ki:
Ey Türk titre ve kendine dön,
Üstte mavi gök çökmese, altta yağız yer delinmese
Senin ilini ve töreni kim bozabilir.
TÜRK MİLLETİ TİTRE VE KENDİNE DÖN!
